Wat een week hebben wij achter de rug. Naast de gewone drukte stond er een afspraak met onze beademing verpleegkundig specialist, werd er een verpleegkundige van ons team ziek én kregen we drie dagen onze oom en tante uit Canada over de vloer.
Dat begon allemaal op dinsdag. ‘s Morgens kwam oma net als anders om 08 uur bij ons. Gijs ging naar school en Geuko kon, na de ochtendzorg door oma, beginnen aan zijn huiswerk. Dat was een behoorlijke klus. Het weanen ging redelijk en voor de lunch kreeg Geuko alles af. We zaten in spanning te wachten op onze oom en tante maar door vertraging kwamen ze wat later aan in de middag. Dus papa, oma en Geuko gingen met z'n drietjes naar fysiotherapie. Eenmaal weer thuis kwamen ze er toch aan. Wat een warm weer zien. Doordat de ergotherapeut er ook direct al aankwam hadden papa en mama even de gelegenheid om te gaan kletsen met de visite en Geuko deed ondertussen allerlei scheikundige testjes samen met de therapeut. Af en toe met publiek maar daar gaf Geuko niks om. Rond 18.00 uur was het ineens weer helemaal rustig in huize van Lang want iedereen ging weer weg.
Woensdag ging Geuko weer naar school, na school kon de gezellige drukte opnieuw beginnen, we hebben een heerlijke lunch klaar gemaakt en daarna ging Geuko naar fysiotherapie. Hij had een echte fanclub mee want opa was er ook bij.
Geuko deed extra zijn best en liet zich van zijn beste kant zien aan zijn bonus opa en oma. Zij waren verbaasd wat Geuko nu allemaal doet en zagen een enorm verschil met de vorige keer. Dat was in 2020. Uiteraard tussendoor genoeg foto's en filmpjes gezien maar toch is de beleving met eigen ogen anders.
Thuis lieten opa, Gijs en Geuko eventjes zien hoe een woensdagmiddag er meestal uit ziet. Lekker samen gamen, opa voor de gek houden, opa leren hoe sommige spelletjes werken en tips geven. Onze oom en tante keken hun ogen uit en genoten zichtbaar van de wijze woorden en lessen van de jongens naar hun opa.
We bestelden ‘s avonds een pizza voor ons allemaal en zo vloog de tweede dag samen voorbij.
Donderdag maakte Geuko zijn huiswerk in de ochtend en ging hij ‘s middags weer naar fysiotherapie. Alles op de voet gevolgd door zijn bonus opa en oma. Uiteraard deed Geuko weer even flink zijn best en genoot hij van de extra aandacht.
Weer thuis hadden papa en mama een afspraak met onze beademingsspecialist in Utrecht over de voortgang. We hadden een goed gesprek en zijn blij om te horen dat wat de uitspraak van de rechter ook is, Geuko altijd hun patiënt blijft en blijven helpen met alles.

Als afsluiting van drie hele gezellige dagen gingen we donderdag avond uiteten in Termunten. Dat was Geuko zijn idee en vonden wij allemaal prima. We hebben genoten. Niet alleen van het lekkere eten. Ook van de hele week.
In de loop van de jaren is er een bijzondere band ontstaan en zijn we deze mensen heel dankbaar voor hun betrokkenheid bij ons gezin. Ze hebben Geuko leren kennen toen alles nog 'normaal' was, hebben meegeleefd in de acute fase en geholpen met de voorbereidingen met praktische dingen om naar Baltimore te gaan. Eenmaal in Baltimore waren zij als enige in de gelegenheid om op visite te gaan bij Geuko en Gert Jan voor de nodige support en ondersteuning en zijn ondertussen al een paar keer terug gekomen in Nederland voor een bezoek. Afgelopen dagen konden we even genieten van de gezelligheid en was het voor ons druk maar tegelijk ook een hele fijne afleiding. We hopen van harte dat we dit nog weer eens kunnen doen en het liefst natuurlijk in Baltimore.

Toen we donderdag afscheid namen van elkaar en terug reden van Termunten naar Winschoten werden we gebeld door onze thuiszorgorganisatie. Dat betekent vaak geen goed nieuws. Helaas was de verpleegkundige voor vrijdag ziek en was er geen vervanger. Dat iemand ziek wordt kan niemand wat aan doen maar dat er géén vervanger kon komen is natuurlijk wel erg vervelend. Dat betekent voor Geuko, niet naar school. Vrijdagochtend is mama naar juf gegaan en heeft huiswerk meegekregen. Daar ging Geuko toch enigszins uit z'n doen wel mee aan de slag. Het lukte allemaal wel