Dinsdagochtend ging onze wekker om 04.30 uur. We hadden samen een uur de tijd om te vertrekken. De (ochtend)zorg moesten we zelf doen want het was onze kinderthuiszorg organisatie niet gelukt om een verpleegkundige bij ons in te plannen. Geuko had goed geslapen en zijn verkoudheid leek gelukkig van korte duur. Niet helemaal topfit maar het ging.
Even voor vertrek kwamen de hulptroepen. Een vriend van ons ging mee voor de ondersteuning, opa ook en oma bleef thuis bij Gijs.
De eerste helft van de reis verliep rustig en vlot. Tot we de files in reden... We hadden ruim een uur extra tijd voor eventuele oponthoud. Helaas hadden we daar niet eens genoeg aan. We reden de ene na de andere file in en de spanning begon behoorlijk op te lopen. Ook in Utrecht zelf was het druk. Alle verkeerslichten rood. Ondertussen waren we al een kwartier te laat en belden we heen en weer met de advocaat. De rechter was bereid te wachten maar man, man, man wat gierden de zenuwen door ons lijf. Dit was niet de bedoeling. We zouden een half uur te vroeg aankomen, zodat we rustig konden starten. Even naar het toilet, enz.

We renden de rechtbank in, gauw langs de beveiliging en de rechtzaal in. Er was geen tijd om ook maar even op adem te komen. Een half uur later dan afgesproken begon de zaak. SBS6 was aanwezig en filmde alles.
De advocaat begon zijn pleidooi waar Geuko nog bij zat. Al vrij snel merkten we dat het toch allemaal te veel werd, ook voor mama. Na het pleidooi gaf de rechter Geuko en mama de gelegenheid de zaal te verlaten. Dat was beter zo. Want de gesprekken die gevoerd werden waren niet leuk. Het deed ons pijn. Het was zwaar. Confronterend. Er kwam zelfs een schorsing tijdens het slotpleidooi van papa. Het lukte even niet. De emoties namen het over.

Ondertussen zaten mama en Geuko te wachten. Geuko had zijn iPad mee, huiswerk en we deden spelletjes. Het waren 2 bizarre uren. Voor iedereen die voor Geuko in de zaal zaten en ook voor mama en Geuko in de hal. Om 12.00 uur was het gedaan. Iedereen was aangedaan. Althans van 'onze' partij.

We spraken nog even na met elkaar en gingen op verzoek van SBS6 nog mee naar buiten voor een interview. Zowel de advocaat als papa werden geïnterviewd en er werden shots gemaakt van Geuko. Er moet ruim 3 uur aan film materiaal gemaakt zijn. De verzekering wilde overigens niet in beeld en ook niet reageren voor de camera.

Om even kort te beschrijven hoe wij ons voelden is heel lastig. Het was zwaar, het was een opluchting, we huilden, lachten, hadden hoofdpijn, enorm veel drukte in ons hoofd.
Geuko had (natuurlijk al lang) gezien dat het treinstation van Utrecht op loop afstand was en wij vonden het wel prettig om even wat afleiding te zoeken. We liepen samen naar het station en hebben een poosje treinen gespot. Geuko klaarde helemaal op. Zo leuk! Hij weet alle type treinen op te noemen. Je zou hem zo daar een hele middag kunnen neer zetten. Uiteindelijk verlieten we Utrecht en reden via de Mc Donalds terug naar huis.
In de avond keken we echter wel vol verbazing naar de uitzending van Hart van Nederland. Enigszins teleurgesteld zijn we over de inhoud van het kleine stukje over Geuko. Het is natuurlijk ook lastig om slechts enkele minuten beeld en interviews te laten zien. Helaas werden er woorden verdraaid, miste het interview met de advocaat en was er ineens wél een reactie van de verzekering én een econoom.

Uitgeput zijn we allemaal op tijd naar bed gegaan en sliep Geuko gelukkig ook best goed. Dat kon ook bijna niet anders.
Vandaag stroomden de reacties binnen. Ook de berichtjes die wij gisteren hebben ontvangen (van vandaag) hebben ons goed gedaan. Er zijn zoveel mensen die meeleven, het met ons eens zijn, achter ons staan en zo vergeten we eventjes die enkeling die Geuko niks beters gunt.
Geuko ging vandaag gewoon naar school. Hij was nog wel erg moe maar het ging allemaal wel goed. Zelfs bij fysiotherapie ging hij gewoon door en deed echt weer zijn best.
Er zit voor ons nu niks anders op dan wachten. We kunnen geen verwachting uitspreken van de uitspraak. We hopen op het allerbeste. Dat verdient Geuko.