Ondanks dat we vorige week een voorlopige datum hoorden van ons contact persoon in Baltimore durven wij het nog niet te delen. We zijn nog best huiverig of het wel allemaal goed komt. We hebben ondertussen van de verzekering vernomen dat het verblijf voor papa niét vergoed wordt en ook onze pgb stop gezet wordt. De verzekering gaat er namelijk van uit dat papa de zorg volledig uit handen kan geven en er voor de 'gezelligheid' bij is.
Uiteraard is het tegenovergestelde aan de orde. Vanuit de kliniek wordt juist specifiek verzocht dat papa de zorgtaken zoveel mogelijk op zich neemt. Daarnaast wordt papa alles aangeleerd en getraind om thuis de therapie voort te zetten. Geuko is pas 11 jaar en kan zich niet redden zonder papa. Hij kan zich niet altijd duidelijk maken i.v.m. de taal en door de trauma's uit het verleden is het van groot belang dat er op een veilige en vertrouwde manier met hem om gegaan wordt. De zorgtaken vallen dus niet weg in Amerika maar blijkbaar moeten we dat dan wel zonder pgb zien te redden.
Het laatste woord is daar nog niet over gesproken natuurlijk maar het geeft ons zo de kriebels.... als de rest dan maar wél lukt.
We zijn zelfs het positieve gevoel van het gewonnen hoger beroep een beetje kwijt geraakt.
Daar waar kan zullen we jullie op de hoogte houden van alle vorderingen.
Er wordt door SOS International wel alles op alles gezet om de boel rond te krijgen voor de doorgeven datum.
Voor de jongens is de voorjaarsvakantie begonnen. Daar waren de beide echt aan toe. Geuko kreeg vorige week zijn eerste rapport van groep 7 en dat zag er keuring uit! Zowel op school als thuis (thuisonderwijs) loopt alles nog op niveau en komt hij prima mee met de rest van de klas. We zijn heel dankbaar dat dit al jaren zo goed gaat en wij dit allemaal goed kunnen volhouden.
Ondanks de vakantie is de agenda nog best gevuld.
Omdat Geuko (hopelijk) binnenkort naar Amerika vliegt stelde onze orthopedisch chirurg voor om nog een röntgenfoto te maken van zijn rug/ groeistaven. Gelukkig hoeven we daarvoor niet helemaal naar het WKZ te rijden want we mogen de foto laten maken in het UMCG, die vervolgens de beelden opstuurt naar Utrecht.
Morgen zien we, na een paar maanden, ook eindelijk de verpleegkundige weer die vanaf dag 1 bij ons is. Geuko kijkt er echt naar uit. Hij heeft zelfs een verrassing voor haar gemaakt want als echte Friese mag ze best weten dat ze weer bij een echte Groninger komt werken.... later een foto.

We wensen jullie een goede week!