Nu starten we echt:
Alweer een goede nacht, dat horen we graag. We doen de gebruikelijke zorg zoals thuis ook. Het is daarna een hele organisatie om hem in de stoel te krijgen met 1 beademingsmachine en het omzetten van bed naar stoel. Voor een snelle transitie doen we dat met 2 mensen. Vandaag proberen ze weer bloed af te nemen maar dan door een echte specialist. Dat liep dan wel even anders, lang verhaal kort, uiteindelijk door tijd gebrek van deze specialist gecanceld en naar morgen verzet. Gelukkig hebben we het wel voor elkaar gekregen dat ze toch een oplader voor de rolstoel hebben kunnen vinden in de middag. De eerste fysio en ergo maar eerst op zijn kamer gedaan. Er moet een waslijst aan zaken afgevinkt worden mocht hij buiten zijn kamer komen zonder begeleiding van het ziekenhuis personeel.
Papa is voor de canulezorg weer goed gekeurd zoals in 2019. Kaartje had papa nog maar ze moesten het met eigen ogen weer toetsen dat ik het nog steeds deed zoals ze verwachten. Daarna mochten we de deur uit…..of toch niet.
Verschillende disciplines zeiden verschillende dingen. Uiteindelijk moeten we wachten tot dat de resultaten van de bloed check goed zijn gekeurd. Dan mogen we ons alleen binnen met ons tweeën verplaatsen. Dan komt morgen de vraag of wij buiten het gebouw mogen zonder extra toezicht omdat we het beademingstoestel gebruiken van het KKI. Je moet je zo voor stellen alsof we nog midden in de covid periode zitten. Zo werken ze nog steeds hier. Alles is nog extra, extra beschermend. Maskers, handschoenen, desinfectie, 3 x per dag tandenpoetsen, extra canule zorg. De schoonmaak maakt elke dag alle oppervlaktes met antibacteriële doekjes schoon. Ze gebruiken ook allemaal andere materialen waar we aan moeten wennen, het werkt allemaal net even anders maar dat is oké. Wat ook opvalt is dat ze overal ook plastic voor gebruiken wat in Nederland een totaal andere wereld is. Dan raak je in de war, ze gebruiken hier heel veel om de gekste dingen. Zelfs fruit verpakken ze per stuk en plastic bestek nog in plastic en in Nederland moet alles van plastic af en statiegeld kennen ze hier niet, op die manier kijk je ook je ogen uit.
Na dat ik was goed gekeurd voor de canulezorg bij calamiteiten en mijn certificaat heb mogen updaten  naar dit jaar mochten we eindelijk zonder begeleiding naar de therapieruimte. Romp balans, en armen trainen werd het hoofddoel voor vandaag tijdens allemaal spellen spelen. We hebben 3 nieuwe spellen geleerd intussen.
Na dat we klaar waren met therapie was gezegd dat we naar het Johns Hopkins (het grote ziekenhuis aan de andere kant verbonden met een tunnel) mochten maar, dat feestje ging dus niet door vanwege de bloeduitslagen die eerst goedgekeurd moeten zijn, voor de zekerheid. Dan maar wachten op ons eten….. of toch niet. Het eten wordt in het grote Johns Hopkins ziekenhuis gemaakt. Ze waren vergeten ons eten te maken!! Wij waren gelukkig niet de enige maar toch. Ik stond op het punt om er achter aan te gaan maar dat hoefde dus niet meer want het was net gebracht. Vandaag hebben ze de trilvest therapie gestopt en de medicatie voor de lucht in Geuko zijn darmen verhoogd. Voor die lucht wordt de canule nog gecheckt op lengte, de lekkage en morgen gaan ze de drukken ook verder verlagen. Om het doel te behalen om zo min mogelijk van de beademingsmachine afhankelijk te zijn. Als laatste had Geuko een hele diepe kikker vast zitten en dat heeft hem uiteindelijk, na een uur proberen, er uit te krijgen zo moe gemaakt dat hij snel in slaap viel. Op naar morgen voor een nieuwe frisse start.