Laatste therapiedag.
Vandaag is de allerlaatste therapiedag. De allerlaatste twee uur. Het zal jullie vast niet verbazen maar Geuko blijft gemotiveerd en strijdbaar. Eerste uur zitten zonder nekkraag met minimale ondersteuning blijft hij 30 minuten zitten. Daarna met nekkraag voor de balans in de romp.
Even liggen en dan staan.
De therapeut hoefde niet veel te zeggen om records te gaan halen op de laatste minuten van de zes weken therapie. Van 1 minuut en 15 seconden, ging het naar 1 minuut en 42 seconden. De totale tijd van staan ging van 10 minuten naar 11 minuut. Met pijn in zijn knieën maar wel met een lach op zijn gezicht en daar doe je het voor. Lichtelijk verbaasd van zijn eigen kunnen, kon je zien dat hij een beetje trots was op zich zelf met een Groningse nuchtere toon. Nu was het tijd om rustig aan te doen. Middagzorg, lunchen, wat gamen en wachten tot het avond eten komt. Alleen dat was nog wel een verhaal op zich. Wij dachten we bestellen op tijd. Want hij had nog wat van gisteren in te halen. Wij maar wachten en wachten. Eten komt maar niet. Papa er achteraan gebeld, ja miscommunicatie tussen restaurant en bezorger. Na lang wachten is plotseling de bestelling gecanceld. Geuko wilde daar perse bestellen. Ik nog een keer geprobeerd en ja hoor binnen 20 minuten hadden we gelukkig nog op tijd het eten. Het was de moeite wel waard. Morgen komen de reisverpleegkundigen alvast met de nieuwe beademingsmachines vanuit Nederland en gaan we beginnen met inpakken. Zodat we maandag rustig van iedereen afscheid kunnen nemen en om half 2 maandagmiddag, Amerikaanse tijd, gaat de reis van 15 uur naar huis beginnen.