Op weg naar huis.
Weinig geslapen, op zich wel logisch.
Papa was wel goed voorbereid, maar alsnog veel kleine dingetjes die nog moesten gebeuren. Alles de laatste keer, nog veel uitleg. Enige wat vervelend was is dat de beademingsspecialist te diep ging met uitzuigen waardoor we thuis bij het uitzuigen weer bloed hadden. Gelukkig doet het hem geen pijn het is alleen vervelend. De komende paar dagen zal dat wel herstellen.
De taxi chauffeur was 45 min. te vroeg wat uiteindelijk geen overbodige luxe bleek te zijn. Dan denk je nog 4 uur voor dat het vliegtuig vertrek is ruim op tijd maar dat bleek allemaal net krap aan te kunnen. Mede door de slechte wegen was Geuko beetje beroerd geworden en dat begon al met dat uitzuigen. Eenmaal wachten in de vertrekhal op extra handjes voor de bagage werd Geuko aangesproken in het Nederlands. Iemand uit Groningen die op doorreis was richting Parijs vanuit Washington herkende Geuko, ook heeft ze op een post gereageerd dat is wel heel bijzonder zover weg en dan iemand tegen komen die Geuko herkent.  Dat was wel grappig we hadden het er met de reisverpleegkundige over en een moment later gebeurde dit.
Na lang wachten kwamen er twee mannetjes aan die ons van hot naar her sleepten om bij de juiste vertrekhal aan te komen, via security. We dachten nog even wat drinken te kunnen halen maar dat was niet te doen zo druk en uiteindelijk hadden we maar 10 min. We stapten naar buiten en de mevrouw die ons naar het vliegtuig zou begeleiden stond ons al op te wachten.
Voor papa zijn dit spannende momenten dat alles veilig en goed aankomt. Geuko naar zijn stoel krijgen in het vliegtuig samen met de reisverpleegkundige. Uiteindelijk ging alles heel soepel mede dankzij het voorwerk van SOS International, Broeder de Vries en de verpleegkundige aangevuld door de mensen van KLM en de luchthavens. Deze terugvlucht verliep ook heel soepel. Het is goed verzorgd. Eenmaal aangekomen op Schiphol nog even langs douane, de kofferband en werden we ontvangen door een select hecht groepje mensen die ons allen dierbaar zijn.
Tijdens reis naar huis wat wegdommelen in de bus. Eenmaal thuis een heel ontvangst comité van onze dieren die ook blij waren dat we terug waren. Geuko wilde maar niet toegeven aan de vermoeidheid en tijdsverschil. Zat wat te knikkebollen toen we eenmaal thuis waren. We hebben hem maar op tijd op bed gelegd. Van 7 uur ‘s avonds tot de volgende ochtend 10 uur heeft hij geslapen. Tussen door moest papa er wel uit voor alle nieuwe alarmen van de nieuwe beademingsmachine. Deze alarmeert wat meer dan de ander. Uiteindelijk bleek het om niets bijzonders te gaan. Al met al een geslaagde periode, veel zaken zijn verbeterd en deze lijn gaan we nu voortzetten. Met als uiteindelijke doel zoveel mogelijk terughalen wat weg is geweest in welke vorm dan ook. We moeten het allemaal even laten bezinken en een plekje geven. We zien jullie bij de volgende update.