En zo opeens ben je twee weken verder.
Inmiddels is er veel gebeurd.
Nadat we weer even moesten wennen aan de Nederlandse tijd moest papa wel door met het volgende project. Het huis en tuin verder toegankelijk maken voor Geuko. Hier komt veel bij kijken. Moeten aan zaken denken waar je anders niet aan zou denken als je je huis en tuin wilt verbeteren, veiligheid, gezondheid, praktisch en toegankelijkheid staan voorop. Alles is zo ontiegelijk duur geworden dat je echt goed moet uitzoeken wat het juiste is.
De fysiotherapeut en de ergotherapeut zijn langs geweest om het nieuwe begin te creëren, een nieuwe focus. De psycholoog is alweer langs geweest. De beademingsmachine is inmiddels wel twee keer vervangen omdat de batterij niet kon opladen, dit was ook een gedoe. Ook moesten de alarmen aangepast worden omdat hij wel heel veel af ging ‘s nachts alleen was dit niet in 1 dag opgelost. Daardoor waren de eerste nachten vrij kort.
De verpleegkundigen zijn aan het wennen aan de nieuwe handelingen en de nieuwe beademingsmachine, intussen hebben we ook daadwerkelijk afscheid genomen van één van de verpleegkundigen van het eerste uur. Geuko is al wel weer gewend aan de dagelijks routine, waar papa en mama nog moeten wennen. Na de laatste week meivakantie toen hij thuis kwam, kwamen zijn vriendin en beste vriend gelijk spelen. Ze hebben elkaar best wel gemist en na een week weer naar school zit hij weer helemaal in de routine. Binnenkort mag Geuko zijn beste beentje weer voor zetten, hij is gevraagd voor een
fotoshoot van een landelijke instantie en hij wilde hieraan graag mee werken, daarover later meer.